ferruhzad fısıldasa hep kulağıma.mırıldanıp duruyorum
kuşölürsenuçuşuhatırla.

"kederliyim
kederliyim
balkona çıkıyorum ve gecenin
gergin tenine dokunuyor parmaklarım
sönmüş tüm bağlantı ışıkları
sönmüş tüm bağlantı ışıkları

artık kimse güneşle tanıştırmayacak beni
kimse götürmeyecek
serçelerin şölenine
uçuşu hatırla
kuş ölümlüdür."

kısa bir özeleştiri

az önce tesadüfen 6.45 e attığım sitemli mail i buldum. umarım bokunuzda boğulursunuz diye biten okurken beni gülümseten 17 yaşımı özleten bi mail. sayesinde farkettim ki ben o zamanlar öfkeliymişim.şimdi sadece üzgünüm.
ulrikeye ve yaşamış tüm güçlü kadınlara bi özür borçluyum sanırım. özür dilerim.ben olamadım. güzel başlamıştım aslında. umut vardı en azından. ama olmadı. zannettiğimden çok daha zormuş. çok daha öfkeli olmak gerekiyomuş. benim öfkem yetmedi. az geldi. bigün geldi. bildiğim herşey yanlış çıktı. herşeyle birlikte öfkemi de kaybettim. ölürken üstü kalsın demek yerine öldürdüğüm tüm duygular(başta mavi kuş olmak üzere) ve yaşamadığım tüm mevsimler için özürler dilemeyi istiyorum.
öfkeyle kalın.

eksik

gözleri bırakalım şimdi
başka bir hikaye anlatacağım
L den geçen bulutları
sen yine sev yıldızları
diyeceğim yok
ama elleri bırak
S ye dolan ceplerin hikayesi bu
eteğimde sakladığım dudakların terkedişleri
sen
düş öldür sev
ben
sev öldür düş
hikayeler bitiyor ki öyle
soyunamadan
öyle giyinik
öyle eksik
onları bi gemiye bindir
bırak kirpikler de kesik
gel aynaları kıralım