az önce tesadüfen 6.45 e attığım sitemli mail i buldum. umarım bokunuzda boğulursunuz diye biten okurken beni gülümseten 17 yaşımı özleten bi mail. sayesinde farkettim ki ben o zamanlar öfkeliymişim.şimdi sadece üzgünüm.
ulrikeye ve yaşamış tüm güçlü kadınlara bi özür borçluyum sanırım. özür dilerim.ben olamadım. güzel başlamıştım aslında. umut vardı en azından. ama olmadı. zannettiğimden çok daha zormuş. çok daha öfkeli olmak gerekiyomuş. benim öfkem yetmedi. az geldi. bigün geldi. bildiğim herşey yanlış çıktı. herşeyle birlikte öfkemi de kaybettim. ölürken üstü kalsın demek yerine öldürdüğüm tüm duygular(başta mavi kuş olmak üzere) ve yaşamadığım tüm mevsimler için özürler dilemeyi istiyorum.
öfkeyle kalın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder